Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς νέα επίθεση τραβά…
Ο λόγος για την ΟΕΒ, που δια του Γενικού Διευθυντή της, Μιχάλη Αντωνίου, εξαπολύει, άλλη μια επίθεση εναντίον των κρατικών υπαλλήλων. Επίθεση μάλιστα, για ζητήματα που από χρόνια έχουν ρυθμιστεί με το Κράτος (Κυβέρνηση και Βουλή) που είναι ο εργοδότης.
Κατά την προσφιλή τακτική της ΟΕΒ, ο Γενικός Διευθυντής της, επιχειρεί για πολλοστή φορά, να ενσπείρει το διχασμό μεταξύ των εργαζομένων: οι προνομιούχοι κρατικοί υπάλληλοι οι οποίοι πληρώνονται παχυλούς μισθούς και συντάξεις από την μια και οι μη προνομιούχοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα από την άλλη.
Συγκεκριμένα, ο ΓΔ της ΟΕΒ, κ. Αντωνίου, με άρθρο στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» (ημερ. 4 Απριλίου 2021), τεχνηέντως επιχειρεί να δημιουργήσει αρνητική εικόνα για τους δημοσίους υπαλλήλους. Κρίνουμε καταρχήν σκόπιμο να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι δεν υπάρχουν «προνομιούχοι» και «μη» μισθοσυντήρητοι υπάλληλοι. Προνόμια είχαν ή και έχουν ακόμη σήμερα οι βασιλείς, οι ευγενείς και οι αριστοκράτες, οι δισεκατομμυριούχοι και οι εκατομμυριούχοι με μερικούς από τους οποίους συναγελάζεται ο κος Αντωνίου σε τακτική βάση. Επομένως, η ΟΕΒ, οι εντός και οι γύρω της ας προσαρμόσουν τους όρους που χρησιμοποιούν όταν μιλούν για εργαζόμενους.
Συμφωνούμε με τον κ. Αντωνίου ότι οι συντάξεις του ιδιωτικού τομέα είναι αρκετά χαμηλότερες από αυτές στο Δημόσιο. Διαφωνούμε όμως, με την προσέγγιση του διότι η σμίκρυνση του συνταξιοδοτικού χάσματος δεν θα επέλθει μέσω της συμπίεσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο και ευρύτερο κρατικό τομέα, αλλά μέσω της σταδιακής βελτίωσης των συντάξεων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και τη δημιουργία συμπληρωματικών σχεδίων σύνταξης σε όλα τα επαγγέλματα, κατά αναλογία του τι ισχύει στον κρατικό τομέα. Εξάλλου, η μεγαλύτερη διαφορά στις συντάξεις που λαμβάνουν από τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις οι ιδιωτικοί υπάλληλοι σε σχέση με τους υπαλλήλους του κρατικού τομέα, οφείλεται στην επιλογή του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή των εργοδοτών μελών της ΟΕΒ, να υποαμείβουν τη μεγάλη μάζα των υπαλλήλων τους και να υπεραμείβουν τους λίγους και εκλεκτούς στην κορυφή της πυραμίδας.
Ο ΓΔ της ΟΕΒ αναφέρεται και στο κρατικό μισθολόγιο όπου παραπλανητικά σημειώνει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι λάμβαναν, πριν από την κρίση του 2013, τέσσερεις αυξήσεις στους μισθούς τους. Ξεκαθαρίζουμε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα ουδέποτε αποδέχθηκε ότι η καταβολή της ΑΤΑ αποτελούσε μισθολογική αύξηση. Η ΑΤΑ ήταν και παραμένει αποζημίωση/αποκατάσταση για την απώλεια της αξίας των μισθών ένεκα της αύξησης της τιμής των βασικών προϊόντων και υπηρεσιών που χρειάζεται και χρησιμοποιεί ένα μέσο νοικοκυριό για να ζήσει. Την αύξηση δε αυτή στις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών ελέγχουν και ορίζουν, εν πολλοίς, τα μέλη της ΟΕΒ και του ΚΕΒΕ. Όσο για τις ετήσιες σταθερές προσαυξήσεις στις κλίμακες, ο κος Αντωνίου γνωρίζει τη λογική πίσω από τον καθορισμό τους και ότι αυτές συνδέονται με την εμπειρία και την ευχέρεια εκτέλεσης των καθηκόντων που αποκτά ένας/μια υπάλληλος στη θέση που υπηρετεί μέσα από τα χρόνια. Γι’ αυτό, συμφώνως της κλίμακας, σε κάποιο στάδιο οι προσαυξήσεις σταματούν. Δεν καταβάλλονται εσαεί. Η μόνη αύξηση επομένως που παίρνει μια/ένας υπάλληλος που έχει φτάσει στην κορυφή της κλίμακας της/του είναι η γενική αύξηση.
Όσον αφορά στο κόστος της σταδιακής αποκατάστασης των μισθών των κρατικών υπαλλήλων (ως την 1.1.2023 θα ολοκληρωθεί η διαδικασία), να πούμε ότι αυτό ωχριά μπροστά στο κόστος των οφειλών των μελών της ΟΕΒ σε φόρους που δεν έχουν καταβάλει. Μόνο στην περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης, 2013-2018, οι καθυστερημένοι φόροι προς το κράτος (που δεν ήταν από μισθοσυντήρητους εργαζόμενους), αυξήθηκαν κατά €600 εκατ. Οι δε συνολικές οφειλές προς το Τμήμα Φορολογίας, με βάση την τελευταία έκθεση του Τμήματος, ξεπερνούν τα €2.1 δισ.
Η ΟΕΒ εδώ και χρόνια επιδιώκει να καλλιεργήσει ή και να ενισχύσει ανάμεσα στην κοινή γνώμη μια στρεβλή εικόνα για τους κρατικούς υπαλλήλους. Είναι ευρέως γνωστή η αλλεργία που τρέφει προς οτιδήποτε αποτελεί δημόσιο και κρατικό. Γι’ αυτό κρατά ψηλά τη σημαία της ιδιωτικοποίησης των οργανισμών κοινής ωφελείας (Cyta, ΑΗΚ, ΑΛΚ), των νοσηλευτηρίων και άλλων. Όμως, δεν θα πρέπει να διαφεύγει στην ΟΕΒ και στον κάθε πολίτη ότι στα δύσκολα που βίωσε η χώρα μας, είναι το Δημόσιο που έβαλε πλάτη προς αντιμετώπιση των αντίξοων συνθηκών. Όπως για παράδειγμα, τώρα, με την πανδημική κρίση, στην πρώτη γραμμή της μάχης είναι οι γιατροί, οι νοσοκόμοι, το προσωπικό των δημοσίων νοσηλευτηρίων και το προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας (Αστυνομία και Πυροσβεστική).
Εκ του ΔΣ της ΑΣΔΥΚ
23 Απριλίου 2021